Latem 1992 roku w lasach w okolicach Kuźni Raciborskiej z powodu ekstremalnej suszy wybuchało po kilka pożarĂłw dziennie. Strażacy nie mieli nawet czasu zjeść, bo gdy tylko ugasili jeden ogień, za chwilę jechali do kolejnego. Gdyby nie to, że w upał mundury schły w ciągu godziny, nie nadążyliby z ich praniem.
26 sierpnia iskry spod kĂłł pociągu towarowego wywołały katastrofę, w ktĂłrej spłonęło ponad dziewięć tysięcy hektarĂłw lasu. Jednak ogień był przebiegły. Zanim zbliżył się na tyle, że mogła go dosięgnąć woda z węży, zajęte ogniem korony drzew eksplodowały, wyrzucając w powietrze płonące szyszki i kawałki gałęzi, ktĂłre przeleciały nad głowami strażakĂłw. Kiedy się odwrĂłcili, zobaczyli deszcz żarzących się pociskĂłw. Tam, gdzie upadły po drugiej stronie drogi, natychmiast strzelały w gĂłrę płomienie, ktĂłre podsycał silny wiatr...

To reporterska rekonstrukcja wydarzeń niemal minuta po minucie. Ukazuje się w 30 rocznicę największego pożaru lasu w Polsce. Jest też ostrzeżeniem, bo świat nękany konsekwencjami kryzysu klimatycznego coraz częściej staje w ogniu.